zondag

Nog suf van een meer dan volledige nachtrust - tjonge, we waren echt moe - belanden we bij Starbugs bij wijze van ontbijt, niks mis mee. In een lentezonnetje kuieren we over de Ramblas helemaal naar de waterkant. Achter die drijvende miljoenen ligt de zee, zeggen ze.

Misschien vanwege de zondag maar het is gezellig druk overal. De een zit gewoon maar wat, een ander maakt zich op om een demonstratie te gaan houden, de nationale hobby hier. Er wordt, soms, aandachtig geluisterd naar de wijsheden die goed opgeleide gidsen uitstorten over dovemansoren, sommige lijken ezelsoren. Net als in Den Bosch heeft het plaveisel verradelijke oneffenheden en ja hoor, Thea zwikt lelijk haar enkel. Stoer gaan we voort, ontkenning heelt menige kwaal, toch?
Op het plein voor de kathedraal schettert een muziekgroep boven de inmiddels opgestoomde demonstraten uit. Catalaanse groepsdansen geven een tevreden sfeer, kom daar maar eens om in ons waterland.
We lunchen in De 4cats (4gats.com), het blijkt een voltreffer!

We houden het een beetje beperkt tot visachtigheden maar als je niet oppast met het lopen, wordt hier de kiel gelegd voor een zorgeloze doch kortstondige levensavond. We strompelen naar huis en hopen dat morgen de pijnloze beweeglijkheid van haar enkel wat terugkeert.
Vanavond houden we het simpel: op gepaste tijd (21:00) eten we bij Cenforcs ofwel een familierestaurant bij de onderburen. Heerlijk, geen tourist te bekennen en toch en tamelijk volle bak. We happen er prima, stotteren met Eduardo, hij is 3, achter ons en merken dat Thea ook zonder gehoorversterkers volledig meedraait.
Tevreden, en met een enkel vol cosmetica snurken we de derde dag binnen...