 |
| Van Barcelona 2009 |
Nou, als dat dit jaar lente moet worden dan is de huidige kredietcrisis niet meer dan een uitgestelde zakgeldverlaging. Echt last heb je er niet van maar dat het in Brabant nou veel frisser is, nee hoor.
We vlogen voorspoedig, de hoogtemeters werkten kennelijk en ieder bij de Klm grijnst professioneel breed. Wij ook, want de trein brengt ons naar de stad en de metro nog iets verder. Wat een mierenhoop eigenlijk, wat zoeken we hier toch? Bij het appartement aangekomen, ontbreekt de doorgebelde contactpersoon. Geen nood, ook zijn mobiele nummer is bekend. De macht is aan het IT-volk, geen ontwijken mogelijk. Vroeger moest je een vak leren maar nu volstaat een reeks cijfers om een volwassen mede-europeaan tot grootste arbeidsprestaties aan te zetten: de man is er en we krijgen - na een trappenhuisgesprek met een Finse die hier "vreemde muziek" studeert en haar vader probeert te doen logeren - uiteindelijk een bos met 4 sleutels. Die zijn allemaal nodig om onze slaapkluis te betreden. Nodig? De eerste deur opent spontaan na enige druk en ach... wat doet het er ook toe.
Na de VVV op Het plein van Catalunia belanden we hongerig in een ¨tapas-restaurant¨. Misschien een andere keer echt, maar de wijn was lekker en om 1/2 elf ronken we eventueel - viel wel mee hoor - ongedierte de hut uit.
Viva Espagna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten