Zaterdag, terug naar huis

Vandaag naar huis, inderdaad het regent hier een beetje.
Om 12 uur worden de sleutels overgedragen. Nou ja, wat heet... Ik word gebeld en verzocht om ze maar op tafel te leggen. Er kan hier veel.
Met de vliegveldbus regelrecht naar de luchthaven Barcelona, best handig zo.
Bij aankomst staat in de hal, juist bij de KLM balie een mega-grote rij mensen. Het bagage-afhandelingssysteem blijkt niet te werken. Intussen checken we in d.m.v. een automaat, dat is een goed idee want prompt komt een medewerksters de rij langs om hen die al een boardingkaart hebben toe te staan aan een ander loket te verschijnen en daar de bagage in te leveren. En zo komt alles mooi op zijn pootjes terecht, voor ons dan.
Voorspoedig vliegen we naar huis, en maken in Den Bosch zelfs gebruik van een lijnbus richting Grave die ons vlak bij huis brengt.
Mooie trip, zeker als extra snoepreisje.

Vrijdag

Vandaag de laatste zonnige dag, morgen is regen voorspeld. We beginnen met eindelijk een succesvol bezoek aan de Santa Anna, bijzonder ingeklemd tussen Pl. Catalunya, een Rockcafee en meer moderniteiten. Zeer stemmig en eigen. Op naar Museu d'Historia de la Ciutat waar we geïmponeerd worden door wat de Romeinen hier achterlieten. Aan een oude stadsmuur eten we een boterham en bezoeken uitgebreid het Museu Maritim, imposant maar te weinig technisch.

Van Barcelona 2009

Op de Rambla Raval lopen we de `gatto` tegen het lijf, m.a.w. de kat die je wel vaker afgebeeld ziet. Het is hier een wijk waar je op je tellen moet passen, een verkoopster wijst ons er nog even op dat `t maar beter is je fototoestel niet los aan je schouder te hangen. Voor Thea nog water gekocht bij de ¨toko¨, hier net zo exotisch als thuis. Da`s nodig want ze rochelt verschrikkelijk en d`r hele lijf doet pijn, nu al dagen lang. Het is goed dat we morgen vertrekken want met je gezondheid moet je oppassen. Nu thuis doet ze even een tukkie en neemt een pilletje en dan gaan we alweer lekker happen in Celler de Tapas, niet buitengewoon maar zeker anders dan thuis :-)
Morgen met een directe bus naar het vliegveld, op naar regen en wind en 5-10°C. Dat wordt even wennen maar ook daar zien we naar uit.
Al met al was dit een boeiend begin van een periode waarin de jaren gaan tellen, al was het maar vanwege de 65+reducties.

Donderdag

Vandaag per bus naar Museo del Arte Catalunia, ondergebracht in het enorme gebouw dat werd opgericht vanwege de wereldtentoonstelling in 1929. Intern geheel bij de tijd maar de ¨stukken¨ gelukkig niet. Wat een moois! Vooral schilderingen uit de kerken uit de buurt zijn hier te zien. Die kerken zelf moeten wel erg kaal achtergebleven zijn maar daar zit een beetje stedeling niet mee. Arie, bedankt voor de tip!

Van Barcelona 2009

Verder keutelen we wat rond, doen middagdutjes en eten vanavond, hopen we -inderdaad dus-, weer bij de 4Gats. Reserveren is noodzakelijk maar dan zit je ook ergens, temidden van vele andere blindgangers. In het kroeggie vooraf hebben ze zowaar een buurman met open-wifi, maar toch geen snelle verspreiding van dit gekrabbel want zo open is het nou ook weer niet. Wel kunnen we meekrijgen dat ene Wilders cs. de zaal voortijdig heeft verlaten, komt het misschien toch nog goed... Morgen nog een aangenaam stads dagje en dan mogen we thuis weer verder op krachten komen van dit bitter lijden :-)

Woensdag

Met de trein - niet te onderscheiden van een metro - naar Monestir de Pedralbes, een aanrader uit de boekjes. Met een beetje, overbodige, hulp van Droepie daar vlot beland, stuk sneller dan met die touristenbus. In het voormalige Clarissenklooster staan wat fraaie stukken uit de collectie van Tyssen Bornemisza. Met een ervan, een ¨Christus op de koude steen¨, hopen we Wilfried te plezieren. Het stuk is in de audiotour uitgebreid van contekst voorzien.

Van Barcelona 2009

We eten zeer smakelijk in Temporada Paradis. Inderdaad een tijdelijk genoegen als ons blijkt hoe het bijschenken van wijn je in rekening wordt gebracht. Op weg naar de metro komen nog iets moois van Gaudi tegen: de Finca Miralles, de door hem ontworpen ingangspoort van het familiegoed van Guell , nu botanische tuin. Erg creatief in ijzer dat bij ons al lang was weggeroest.
Op naar Gaudi`s bouwwerk La Pedrera waar we ook al een paar uur doorheen banjeren, en wij niet alleen. Het is fijn zo`n eigen stijl ontwikkeld en gerealiseerd te zien worden. De Spanjaarden zijn er, terecht, erg trots op.
We lopen, ja dat gaat eigenjk wel best, naar ons thuis en doen onderweg nog een lekker potje thee op.
Vanavond weer risicoloos en smakelijk gegeten bij de onderburen zonder het gevoel te krijgen tegen bederf te worden behandeld d.m.v. overdoses zout; een gewone maar goeie tent op Balmes 16.

Dinsdag

Bijtijds met de touristenbus naar de Sacrada Familia. Heerlijk, geen rij voor de kassa, rust in de tent. Zo krijgen we er weer trek in. De bouw imponeert, dat is zeker, en niet alleen in technisch opzicht.

Verder naar Joan Miro Instituut waar we beschaafd lunchen in het restaurant, enige in die buurt volgens Rik Zaal. De kunstwerken? Sommige zijn ietwat te begrijpen. Misschien komt dat met de jaren.. Verder met de bus tot we lopen naar de St. Josep markt, een kleurrijke weelde aan vlees, vis, groente, fruit, specerijen etc. Glaasje wijn in kroeg vol jeugdig leven, met wifi maar dat lukt niet. Eigenlijk lukt dat vrijwel nergens tot nu toe. Meestal dichtgetimmerd o.i.d. Na een kort tukkie thuis gaan we happen. Moeilijk om in een toch-Spaanse tent te belanden. In eerste aanleg lijkt dat gelukt, zeker als mijn voorgerecht blijkt te bestaan uit een banaan, gebakken ei en rijst met tomatensaus. Toch krijg ik wat twijfels, in hele tent l/blijkt geen Spaanse gast te bekennen... Het is gewoon een miskleun, tjonge wat een lijden toch!

Maandag

Vanochtend blijkt Thea weer tamelijk loopvaardig. We nemen een kaartje voor de touristenbus, veel zien zonder een poot uit te steken. Het wordt niet echt een succes. Enerzijds omdat de busmaatschappij een wat wazige concurrent blijkt te zijn van de officieele (dus bijvoorbeeld andere route en minder bussen) maar bovendien zit Thea ergens tegenaan te vechten, soort griep zonder koorts of zo. Niet handig om zo je open te stellen voor de vele mooie dingen die hier zijn mee te maken. Na het standaardrondje met een korte uitstap bij La Sacrada Familia gaan we in het oude stadsdeel lunchen, kijken er nog wat rond en zwalken ons bedje in. De luilakken, maar wel zo verstandig wellicht. `s avonds happen we wat lekkers in, notabene, een tent van dezelfde keten als het lunchadres: Celler de Tapas. Thea eet matig en rolt met graagte haar bedje weer in, ik bezoek nog even een internetgelegenheid. Kortom: het is wasdag geweest!

zondag

Nog suf van een meer dan volledige nachtrust - tjonge, we waren echt moe - belanden we bij Starbugs bij wijze van ontbijt, niks mis mee. In een lentezonnetje kuieren we over de Ramblas helemaal naar de waterkant. Achter die drijvende miljoenen ligt de zee, zeggen ze.

Misschien vanwege de zondag maar het is gezellig druk overal. De een zit gewoon maar wat, een ander maakt zich op om een demonstratie te gaan houden, de nationale hobby hier. Er wordt, soms, aandachtig geluisterd naar de wijsheden die goed opgeleide gidsen uitstorten over dovemansoren, sommige lijken ezelsoren. Net als in Den Bosch heeft het plaveisel verradelijke oneffenheden en ja hoor, Thea zwikt lelijk haar enkel. Stoer gaan we voort, ontkenning heelt menige kwaal, toch?
Op het plein voor de kathedraal schettert een muziekgroep boven de inmiddels opgestoomde demonstraten uit. Catalaanse groepsdansen geven een tevreden sfeer, kom daar maar eens om in ons waterland.
We lunchen in De 4cats (4gats.com), het blijkt een voltreffer!

We houden het een beetje beperkt tot visachtigheden maar als je niet oppast met het lopen, wordt hier de kiel gelegd voor een zorgeloze doch kortstondige levensavond. We strompelen naar huis en hopen dat morgen de pijnloze beweeglijkheid van haar enkel wat terugkeert.
Vanavond houden we het simpel: op gepaste tijd (21:00) eten we bij Cenforcs ofwel een familierestaurant bij de onderburen. Heerlijk, geen tourist te bekennen en toch en tamelijk volle bak. We happen er prima, stotteren met Eduardo, hij is 3, achter ons en merken dat Thea ook zonder gehoorversterkers volledig meedraait.
Tevreden, en met een enkel vol cosmetica snurken we de derde dag binnen...